Η Μελίντα του 8ου Δημοτικού

…Πώς άραγε μπορείς να περιγράψεις με λέξεις ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που βασίζεται στο συναίσθημα… Ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που στοχεύει στη συναισθηματική νοημοσύνη, σε αξίες ανθρωπισμού, στην ανιδιοτελή προσφορά και στο αίσθημα ευθύνης…
Πώς να μεταδώσεις τη συγκίνηση και την περηφάνια που νιώθεις για τους μικρούς σου μαθητές που πετυχαίνουν τους στόχους έναν προς έναν, ενώ τα μάτια τους ξεχειλίζουν από ενθουσιασμό και αγάπη…Κι εκείνους που μέχρι τώρα έμοιαζαν να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, που δεν τα πάνε τόσο καλά στη γλώσσα ή στα μαθηματικά, να βρίσκουν τη θέση τους στην ομάδα και να κερδίζουν τον σεβασμό όλων…
Πόσα αλήθεια επιτυγχάνονται με τη συνεργασία σχολείου, οικογένειας και φορέων όπως ο Φιλοζωικός Σύλλογος Χανίων και το Πολυτεχνείο Κρήτης …
Κι όλα αυτά με πρωταγωνιστές δυο μάτια …φοβισμένα στην αρχή…χαρούμενα και παιχνιδιάρικα στη συνέχεια…Μέσα από την υιοθεσία ενός αδέσποτου σκύλου, της Μελίντας, μέσα από τα δώρα που πήραμε και δώσαμε, γίναμε απλά καλύτεροι άνθρωποι…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους βοήθησαν να ζήσουμε αυτό το παραμύθι…

Η δασκάλα της Δ2 τάξης του 8ου Δημ. Σχολείου
Βέρα Κοντού

Μια φορά κι έναν καιρό

στο 8ο δημοτικό
είκοσι μικρά παιδιά
ευχή εκφράζουν δυνατά!

«Μακάρι να μπορούσαμε
να είχαμε παρέα
ένα σκυλάκι αδέσποτο!
Αχ! Τι ωραία ιδέα! »

Το ένιωσε η δασκάλα τους
πως βγαίνει απ’ την καρδιά τους
τον σύλλογο φιλόζωων
κάλεσε ευθύς και…νάτους!

Μ’ ένα σκυλάκι αγκαλιά,
Μελίντα το φωνάζουν.
Πόσο πιο όμορφα μεμιάς
στην τάξη όλα μοιάζουν!

Παιχνίδια, βόλτες, αγκαλιές
χορτάσαμε μαζί της
όλους μας έφερε κοντά
σαν να’ τανε μαγνήτης!
Εμβόλιο της κάναμε
και στο κτηνιατρείο
τόσο γλυκειά … τόσο ήσυχη…
της δώσαμε βραβείο!

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά
στην τάξη Δ2,
ένα σπιτάκι φτιάχνεται
πού;… Στο Πολυτεχνείο!

Ακούσαν τις ιδέες μας
είδαν το σχέδιό μας
για κάθε αδέσποτο μικρό
που θα’ ρθει στο σχολειό μας.

Ωραία ακούγονται όλα αυτά,

μα το σχολείο κλείνει.
Και τώρα η Μελίντα μας;
Σε ποιο σπίτι θα μείνει;

Δύο φωνές ακούγονται:
του Γιώργου και του Ηλία:
« Κυρία, θα το πάρω εγώ,
χωρίς αμφιβολία! »
Και ο αγώνας έληξε
με ισοπαλία…σκύλων,
αφού η λύση βρέθηκε
μεταξύ των δύο φίλων.

Γιατί…δε σας το είπαμε…
Έχει αδερφό η Μελίντα,
που είχε μείνει μοναχός
σαν σε θεάτρου κουίντα.

Πολλά ματάκια γύρω μας
ζητούν υιοθεσία.
Σαν τη Μελίντα ή τον Γκασπάρ
δεν έχει σημασία.

Κι έτσι το παραμύθι μας
χαρούμενα τελειώνει
όμως αυτό που ζήσαμε
για πάντα μας ενώνει!

Τα παιδιά του Δ2
8ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων

Περισσότερα στη Δημοσίευση στα Χανιώτικά νέα 20 Ιουνίου, 2023